تأثیر ادراک‌های زیرآستانه‌ای دیداری بر بازشناسی ابرازات هیجانی چهره‌ای در بین دانش‌آموزان با و بدون ناتوانی یادگیری

پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر تحریک­های زیرآستانه­ای بر بازشناسی تظاهرات هیجانی چهره و همچنین مقایسه­ی دو گروه کودکان با ناتوانی یادگیری و عادی در  بازشناسی ابرازات هیجانی چهره صورت گرفت. نمونه­ی پژوهش شامل 45 دانش­آموز عادی و 45 دانش­آموز با ناتوانی یادگیری می­شد. آزمودنی‌ها برای مقایسه‌ی تأثیرات پیام‌های زیرآستانه­ای در سه گروه  (الف. گروه کنترل: بازشناسی ابراز هیجان­های چهره بدون­پیام زیرآستانه­ای، ب. گروه آزمایش اول:  بازشناسی ابراز هیجان­های چهره با پیام زیرآستانه­ای مثبت، ج. گروه آزمایش دوم: بازشناسی ابرازات هیجانی چهره­ای با پیام زیرآستانه­ای منفی، قرار گرفتند.در این پژوهش الگوی تحریک زیرآستانه­ای به همراه تحریک­های مختلفی از حالات هیجانی چهره به کار گرفته شد: هیجان مثبت(شادی) و هیجان منفی( غمگینی)، تصاویر زیرآستانه­ای در طول اجرای آزمون بازشناسی مکرراً و به سرعت (حدود 30هزارم ثانیه)ارائه می­شدند. نتایج، تأثیر قوی تحریک زیرآستانه­ای با هیجان مثبت را بر پاسخ دهی بیشتر به ابرازات چهره­ای شادی نشان داد. با این وجود، تأثیر تحریک زیرآستانه­ای هیجان منفی برای بازشناسی تظاهرات چهره­ای غم، تنها در گروه دانش­آموزان با ناتوانی یادگیری بدست آمد. علاوه بر این، پژوهش اخیر نشان داد که، دانش‌آموزان گروه عادی ابراز هیجانیغم را بهتر از سایر همتایان با ناتوانی یادگیری­شان تشخیص می‌دهند، این در حالی است که دو گروه تفاوت معناداری در بازشناسی سایر هیجان‌ها نداشتند. در مجموع نتایج پژوهش نشان داد که واکنش‌های هیجانی مثبت و منفی می‌توانند به صورت ناخودآگاه فراخوانده شوند.